Help de natuur!
Over de zeepcultuur
Wie een kijkje neemt in onze supermarkten ziet vooral een verslavingsgeschiedenis – een grote rij met alcohol, een grote rij met vlees, een grote rij met zoutproducten, een grote rij zeep. Alsof het vanzelfsprekend is dat je je met zeep zou moeten reinigen – maar wie de geschiedenis van de substantie bestudeert ziet een ander plaatje: de oude grieken en romeinen kenden zeep niet eens, en reinigden zich met hele andere middelen.
Waarom geen zeep gebruiken?
Zeep is geen geneeskrachtige substantie. Het is je insmeren met vetten, die soms dierlijk en soms plantaardig van oorsprong zijn. Die vetten trekken effectief het vuil van je huid, dus ja, zeep werkt bijzonder effectief, maar dat is niet het hele verhaal. Want behalve slechte bacteriën trekt zeep ook de goede huidbacteriën met zich mee, waardoor de huid inderdaad ‘gezuiverd’ is maar ook in zekere mate verzwakt.
De massale keuze van onze samenleving voor zeep is bij nader onderzoek minder logisch dan je misschien op het eerste gezicht zou denken. Wie de huid niet langer alleen als een bedekking ziet maar als een levende substantie en interactief transportkanaal komt al snel tot de conclusie dat je alleen maar wassen met zeep een gemiste kans is.
Vanuit ecologisch perspectief is de verslaving aan zeep zelfs een ramp te noemen. Moderne zeepfabrikanten doen er alles aan om hun producten zo ‘luxe’ mogelijk te maken, wat doorgaans vooral betekent dat ze er veel plastic goud-glittertjes aan toevoegen of nanodeeltjes, wat allemaal uiteindelijk in de natuur weet belanden, we spoelen een constante golf van minutieuze plasticdeeltjes en andere chemicaliën de natuur in, om een schoonheidsideaal te handhaven dat eigenlijk niet klopt.
Dat reiniging een geneeskrachtig element in zich heeft zie je bij veel oude culturen, de romeinen hadden allerlei aanbevelingen op het gebied van kruidenbaden. Het baden in geneeskrachtige kruiden werd door hen als bijzonder effectief gezien, maar raakte later in onbruik – door invloed van de middeleeuwen, de religie en vooral de industrialisatie werd de makkelijke oplossing ‘zeep’ plots de norm, en verdween de traditie van het kruidenbad in de vergetelheid.
Gezondheid en preventie
Waarom zien mensen niet dat geneeskracht niet per se inwendig gebruik behoeft? De oude filosofen, wijsgeren en hermetici begrepen veel beter dat ‘innerlijk’ en ‘uiterlijk’ niet de tegenstellingen zijn die zich zo presenteren. Het is allemaal met elkaar verbonden, en dankzij de moderne wetenschap weten we dat de huid geen ondoordringbaar betonlaag is, maar juist een systeem met vele minutieuze kanalen waardoor geneeskrachtige kruiden invloed kunnen uitoefenen op de inwendige mens – dat de huid absorberende kenmerken heeft is tegenwoordig wetenschappelijk bezien een voldongen feit – huidabsorbatie is een middel om medicijnen toe te dienen en bij deze methode hoeven de geneeskrachtige elementen niet eerst de maagzuren en de lever te passeren, wat betekent dat ze gelijktijdig het hele lichaam kunnen bereiken in hun oorspronkelijke geneeskrachtige samenstelling.
Niets is zo prettig als een weldadig kruidenbad. Juist daarom is het volstrekt onbegrijpelijk waarom de medische wetenschap deze methode totaal links laat liggen – de mens kan een positieve invloed op de eigen gezondheid bewerkstelligen die in plaats van het slikken van een aantal pillen met plantextracten ook nog eens de geestelijke gezondheid sterk ten goede komt.
Wie went aan het nemen van preventieve kruidenbaden wil nooit meer anders.